βιογενετική

Το σύνολο των θεωριών που ασχολούνται με τις πηγές της ζωής και την εξέλιξη των οργανισμών. Οι θεωρίες αυτές διακρίνονται σε βιογενετικές και σε αβιογενετικές. Οι πρώτες υποστηρίζουν ότι η ζωή είναι τόσο παλιά όσο και το σύμπαν και επομένως, σύμφωνα με τις κυριότερες από αυτές, είτε δημιουργήθηκε στη Γη από την πυρακτωμένη και λιωμένη ύλη της (πυροζωική του Πρένερ) είτε ήλθε από το διάστημα με μετεωρίτες ή κοσμική σκόνη (μετεωρική θεωρία και κοσμοζωική θεωρία των Κέλβιν-Χέλμχολτζ). Οι αβιογενετικές θεωρίες ή θεωρίες της αυτόματης γένεσης υποστηρίζουν ότι πολλοί από τους κατώτερους οργανισμούς μπορούν να δημιουργηθούν από την ανόργανη ύλη. Οι θεωρίες αυτές ήταν πολύ διαδεδομένες κατά τον 17o αι., αλλά ο Ιταλός Φ. Ρεντ διατύπωσε πρώτος επιφυλάξεις και απέδειξε με πειράματα ότι ήταν λανθασμένες. Τον 18o αι. ο Ιταλός Λ. Σπαλαντσάνι διαπίστωσε ότι στους βρασμένους χυμούς δεν αναπτύσσονται μικροοργανισμοί και το 1861 ο Λουί Παστέρ απέδειξε οριστικά ότι είναι αδύνατη η αβιογένεση στις συνηθισμένες συνθήκες της ζωής, χωρίς όμως να αποκλείεται η δυνατότητα αβιογένεσης σε περασμένες γεωλογικές εποχές, όταν επικρατούσαν τελείως διαφορετικές συνθήκες. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι η εμφάνιση της ζωής είναι μια μακροχρόνια διαδικασία, που άρχισε στη Γη σε πολύ απομακρυσμένες γεωλογικές εποχές. Τα πειράματα για τη δημιουργία ζωής στα εργαστήρια από την ανόργανη ύλη συνεχίζονται με εντατικό ρυθμό. βιογενετικός νόμος.Βιολογικός νόμος, σύμφωνα με τον όποιο η ανάπτυξη κάθε οργανισμού (οντογένεση) είναι μία γοργή επανάληψη (ανακεφαλαίωση) των πιο σημαντικών σταδίων της εξέλιξης τουείδους (φυλογένεση). Από το 1793, ο Κίλμεγιερ είχε υποστηρίξει ότι ένας οργανισμός, κατά την εμβρυϊκή του εξέλιξη, περνά με τη σειρά όλα τα στάδια της εξέλιξης των φυλογενετικών του προγονικών μορφών. Ωστόσο, μόνο ο Δαρβίνος μπόρεσε να δώσει μια συνεπή φυσικοϊστορική εξήγηση των φαινομένων αυτών. Το 1864, ο Γερμανός εμβρυολόγος Φ. Μίλερ ενίσχυσε τη θεωρία της ανακεφαλαίωσης και μετά από δύο χρόνια, ο Χέκελ διατύπωσε την αρχή της ανακεφαλαίωσης ως β. νόμο (νόμος Χέκελ-Μίλερ).